زندگی نامه ی بزرگ ترین بازیگران جهان

اول از بازیگر مورد علاقه خودم شروع می کنم {پیشنهاد می کنم شما هم بازیگر مورد علاقه تون رو معرفی کنین} 

 

 

 

 

جولیتا ماسینا  بازیگر ایتالیایی بود که جایزه بهترین بازیگر زن جشنواره فیلم کن را به‌دست آورده بود. او همسر فدریکو فلینی کارگردان مشهور ایتالیایی بود.

زندگینامه  

با نام جولیا آنا ماسینا بدنیا آمد تحصیلاتش را در دانشگاه رم به پایان برد .

بازیگری را در دوران تحصیل و با گروه بازیگری دانشگاهش آغاز کرد . در سال ۱۹۴۲ با بازی در یک نمایش رادیویی که فدریکو فلینی آنرا نوشته بود موفقیتی بدست آورد . سال بعد با فلینی ازدواج کرد ازدواجی که تا زمان مرگ استاد در ۱۹۹۳ پایدار بود . با اجرای نقش کوچکی در پاییزا به سینما وارد شد و در سال ۱۹۴۵ با فیلم جاده فلینی به شهرت بین‌المللی رسید . سپس برای بازی در فیلم شب‌های کابیرا برنده جایزه بهترین بازیگر جشنواره کن شد .

ماسینا پیش از آن که در کارهای شوهرش به اسطوره تبدیل شود نیز بازیگر مطرحی بود و به خاطر بازی در بدون ترحم جایزه بهترین بازیگر نقش دوم از منتقدان ایتالیا را دریافت کرده بود . با بازی در فیلمهای اویل دهه ۱۹۵۰ فلینی مثل روشنایی‌های واریته و شیخ سفید تصویری کودکانه و معصوم از خود ساخت که غالبا با ولگرد چارلی چاپلین مقایسه شد . بعضی از منتقدان از او برای اینکه فقط برانگیزاننده احساسات سطحی تماشگر است انتقاد کرده اند ولی تنها کافی است که بازی او را در فیلم جاده دید و به آن دقت کرد تا فهمید که وی با تمام وجود به هنر آفرینی می‌پردازد و حساسیت و ظرافت یک فرد را چگونه با تمامی آنچه که داراست به تماشگر هدیه می‌دهد . ماسینا در دهه ۱۹۶۰ در واقع جز دارایی‌های فلینی بود و فیلمهایی که فلینی در آن زمان ساخت به نوعی مربوط به او بود به ویژه شاهکاری مثل جولیتای ارواح که با وسواس به بررسی روابط ماسینا با بحران هنری و موفقیت‌های همسرش می‌پردازد . این نقشها چنان در او و فیلمها مشهود بودند و جزیی از او شده بودند که کارگردانان دیگر نقشی به او پیشنهاد نکردند. بی شک ماسینا تاثیر بسزایی در آثار فلینی و هم چنین بر زندگی اش گذاشته است او که نتوانست مرگ همسرش را در ۱۹۹۳ تاب بیاورد یک سال بعد درگذشت. 

 

و اینک کسی که بدون شک بزرگترین بازیگر تاریخ سینماست 

رابرت دنیرو به عنوان یکی از بزرگ‌ترین و استثنایی‌ترین بازیگران تاریخ سینما شناخته می‌شود 

رابرت دنیرو در هفدهم اوت سال ۱۹۴۳ در نیویورک بدنیا آمد. والدین رابرت هنرمند بوده‌اند.وی به خاطر خجالتی بودن و جثه کوچکش به Bobby Milk معروف بود. او کودکی‌اش را در محلهٔ «ایتالیای کوچک» نیویورک گذراند. ده ساله بود که کارش را با تئاتر آغاز کرد و در نمایشنامه «جادوگر شهر اُز» هنرنمایی کرد و بعدها به کلاس بازیگری لی استراسبرگ رفت و بازیگری را نزد او آموخت و بدین ترتیب بود که به بازیگری متد اکتینگ تبدیل شد، سبکی که مارلون براندو وجیمز دین آغازگران آن بودند و با رابرت دنیرو و داستین هافمن به اوج قدرت خود رسید. باید گفت که او بازیگری درونگراست و بازیهای تأثیرگذار او منبع الهام بسیاری از بازیگران بوده‌است. 

دنیرو خیلی زود با تیم مارتین اسکورسیزی و فرانسیس فورد کاپولا آشنا شد. این کارگردانان که همچون رابرت دنیرو اصل و ریشه‌ای ایتالیایی داشتند تصمیم بر ایجاد موجی از فیلم‌های انتقادی از سیستم سرمایه‌داری و جو بی‌خیالی حاکم بر آمریکا گرفتند. علمدار این موج کاپولا بود. اما مارتین اسکورسیزی و رابرت دنیرو تیم هماهنگی از آب درآمدند. فیلم‌های زیادی نیز تهیه و چند فیلم نیز کارگردانی کرده‌است مانند یک داستان برانکسی که فیلم بسیار زیبایی از آب در آمد.

مارلون براندو در مورد او گفته‌است: به گمان من حتی خود دنیرو هم نمی‌داند که تا چه حد مهارت دارد. 

او در سال ۲۰۰۸ جایزه دوربین طلایی را به خاطر یک عمر حضور جاودان در عرصه سینما تحت عنوان شاهکار جهانی در برلین از دستان مارتین اسکورسیزی دریافت کرد. باید گفت که مارلون براندو و دنیرو دو نفری بودند که به خاطر بازی درخشانشان در نقش دون ویتو کورلئونه موفق به دریافت جایزه اسکار گشتند که از دیدگاه بسیاری از منتقدان ماندگارترین نقش تاریخ سینماست  

             

بسیاری از منتقدان او را تواناترین بازیگر تاریخ سینما می‌دانند و این هیچ اغراق و بزرگنمایی نیست زیرا دنیرو در بسیاری از ژانرهای سینمایی نقش آفرینی کرده‌است برای مثال می‌توان در سینمای وحشت آثاری همچون فرانکشتاین و موهبت الهی را نام برد و در سینمای کمدی هم شاهکاری همچون سلطان کمدی را که درآن مقابل غول دنیای کمدی آن عصر یعنی جری لوئیس نقش آفرینی می‌کند را نام برد و آثار دیگری همچون ملاقات با والدین و ملاقات با فاکرها و در ژانر ورزشی هم وی در اثر جاودان مارتین اسکورسیزی یعنی گاو خشمگین نقش آفرینی کرده‌است

موفقیت بزرگ بعدی دنیرو هنگامی بود که فرانسیس فورد کاپولا او را برای نقش دون کورلئونه جوان در فیلم پدرخوانده 2 محصول 1974 انتخاب کرد. ارائه شخصیتی چند لایه در این فیلم با آن لهجه قوی و شیرین سیسیلی که نتیجه ساعت‌ها تمرین و مطالعه بود منجر به دریافت اولین جایزه اسکار برای بهترین بازیگر نقش دوم شد.

بابی برای اجرای نقشی در یکی از فیلم‌های ساخته اسکورسیزی که به یکی از بهترین فیلم‌های رابرت دنیرو تبدیل شد، روزهای زیادی را در تاکسی‌ها در نیویورک مینشست و رفتارهای رانندگان تاکسی را تماشا می‌کرد تا خود او در سال 1976 نقش ترویس بیکل را در فیلم راننده تاکسی ایفا کند. 

                                

جان جوزف نیکلسون معروف به جک نیکلسون ۲۲ آوریل سال ۱۹۳۷ در نیویورک به دنیا آمد.

مادرش جون فرنسس نیکلسون (جون نیلسون) صاحب یک پیرایشگاه و پدرش خانواده را ترک کرد. چون مادرش کار می‌کرد نگهداری از جک به عهده مادربزرگش بود. 6 ماه قبل از به دنیا آمدن جک، مادرش با مردی ایتالیایی ازدواج کرد.

وی در 17 سالگی و در کالیفرنیا به عنوان یک پادو در کمپانی M.G.M مشغول به کار شد. همانجا بازیگری آموخت و در بسیاری از نمایش‌ها و برنامه‌های تلویزیونی بازی کرد.

جک نیکلسون برای اولین بار در سال 1958 در فیلمی به نام کودک کش فریاد بزن (راجر کورمن) بازی کرد. اما با بازی در ایزی رایدر (دنیس هاپر، 1969) بود که به شهرت رسید و کاندید جایزه اسکار شد.

وی مجسمه طلایی اسکار را برای اولین بار برای بازی در فیلم دیوانه‌ای از قفس پرید در سال 1975 بدست آورد.

او در نقش‌های متفاوتی ظاهر شده است و در سال 1971 به کارگردانی روی آورد. بازی بسیار دیدنی او در فیلم درباره اشمیت (الکساندر پین) چشم‌ها را بسوی خود خیره کرد.

جک نیکلسون فیلمنامه نویس، کارگردان، تهیه کننده و بازیگر توانایی است که در کارنامه خود آثار درخور فراوانی دارد.

وی با 3 جایزهٔ اسکار و 7 جایزهٔ گلدن گلوب در کارنامهٔ حرفه‌ای خود، بازیگر آمریکایی است که به آفریدن شخصیت‌های عصبی مزاج و بعضاً شریر شهرت دارد. 

جوایز 

اسکار

• بهترین بازیگر مرد درباره اشمیت (۲۰۰۲) نامزد
• بهترین بازیگر مرد بهترین شکل ممکن (۱۹۹۷) برنده
• بهترین بازیگر مکمل مرد چند مرد خوب (۱۹۹۲) نامزد
• بهترین بازیگر مرد آیرون‌وید (۱۹۸۷) نامزد
• بهترین بازیگر مرد شرافت پریتزی (۱۹۸۵) نامزد
• بهترین بازیگر مکمل مرد شرایط مهرورزی (۱۹۸۳) برنده
• بهترین بازیگر مکمل مرد سرخ‌ها (۱۹۸۱) نامزد
• بهترین بازیگر مرد پرواز بر فراز آشیانه فاخته (۱۹۷۵) برنده
• بهترین بازیگر مرد محلهٔ چینی‌ها (۱۹۷۴) نامزد
• بهترین بازیگر مرد آخرین مأموریت (۱۹۷۳) نامزد
• بهترین بازیگر مرد پنج قطعه آسان (۱۹۷۰) نامزد
• بهترین بازیگر مکمل مرد ایزی رایدر (۱۹۶۹) نامزد

آکادمی انگلستان

• بهترین بازیگر مکمل مرد سرخ‌ها (۱۹۸۱) برنده
• بهترین بازیگر مرد پرواز بر فراز آشیانه فاخته (۱۹۷۵) برنده
• بهترین بازیگر مرد محلهٔ چینی‌ها (۱۹۷۴) برنده

انجمن منتقدان فیلم لس آنجلس

• بهترین بازیگر مرد دربارهٔ اشمیت (۲۰۰۲) برنده
• بهترین بازیگر مرد جادوگران ایست‌ویک (۱۹۸۷) برنده
• بهترین بازیگر مکمل مرد شرایط مهرورزی (۱۹۸۳) برنده

انجمن منتقدان فیلم نیویورک

• بهترین بازیگر مکمل مرد شرایط مهرورزی (۱۹۸۳) برنده
• بهترین بازیگر مکمل مرد سرخ‌ها (۱۹۸۱) نامزد
• بهترین بازیگر مرد پرواز بر فراز آشیانه فاخته (۱۹۷۵) برنده
• بهترین بازیگر مرد محلهٔ چینی‌ها (۱۹۷۴) برنده
• بهترین بازیگر مرد پنج قطعه آسان (۱۹۷۰) نامزد
• بهترین بازیگر مکمل مرد ایزی رایدر (۱۹۶۹) برنده

گلدن گلوب

• بهترین بازیگر مرد چیزی که دارم (۲۰۰۳) نامزد
• بهترین بازیگر درام دربارهٔ اشمیت (۲۰۰۲) برنده
• بهترین بازیگر مرد کمدی بهترین شکل ممکن (۱۹۹۷) برنده
• بهترین بازیگر مرد درام هافا (۱۹۹۲) نامزد
• بهترین بازیگر مکمل مرد چند مرد خوب (۱۹۹۲) نامزد
• بهترین بازیگر مرد کمدی بتمن (۱۹۸۹) نامزد
• بهترین بازیگر موزیکال شرافت پریتزی (۱۹۸۵) برنده
• بهترین بازیگر مکمل مرد شرایط مهرورزی (۱۹۸۳) برنده
• بهترین بازیگر مکمل مرد سرخ‌ها (۱۹۸۱) نامزد
• بهترین بازیگر مرد درام پرواز بر فراز آشیانه فاخته (۱۹۷۵) برنده
• بهترین بازیگر مرد درام محلهٔ چینی‌ها (۱۹۷۴) برنده
• بهترین بازیگر مرد درام پنج قطعه آسان (۱۹۷۰) نامزد
• بهترین بازیگر مکمل مرد ایزی رایدر (۱۹۶۹) نامزد

  

از منابع hamshahrionline.ir و ویکی پدیا