دکترین: ساخت فیلم ها باید شخصی باشد

بر اساس تعریفی که خودم در تفکیک پروژه ی شخصی و کانونی در کانون دادم، به نظرم منطقیه که تمام ساخت فیلم ها رو مصادیقی از پروژه های شخصی بدونم حتی اگه تو کانون براش رای گیری بشه

همونطور که قبلا گفتم، وقتی برای اجرای یه پروژه یه جوشش کانونی وجود داشته باشه، و نفع اصلی، نفع کانون و کانونیان باشه، اون پروژه منطقا باید به صورت کانونی تصویب بشه و مدیر اجرایی حق این رو داشته باشه که از همه ی اعضای کانون توقع کمک داشته باشه 

ولی درمورد پروژه ی شخصی اینطور نیست 

در پروژه ی شخصی، شخص با کمک یه عده از دوستاش سعی میکنن که یه پروژه ای که برای کانون هم میتونه مفید باشه رو اجرا کنن (به طور مثال رزومه ی کانون رو پر کنن)
 در این مسیر ازونجا که نه تنها تمام مسئولیتش رو قبول میکنن بلکه توقعی الزام آور هم از بچه های کانون برای کمک کردن به پروژه ندارن، پروژه نیازی به رای گیری نداره و فقط نباید مخالف اهداف کانون باشه 

البت شرط «بحث مالی کلان» همچنان باقی میمونه 

به هر حال به نظر من ازونجا که ساخت فیلم، اغلب یه کاریه که بدجور به اراده ی یه فرد (کارگردان یا یه گروه کوچک فیلمسازی) وابسته اس، و نفع اصلیش هم به همون افراد میرسه، حتی در رای گری کانونی هم اصل بر شخصی تصویب شدنش باید باشه و مدیر پروژه نباید فکر کنه که حالا که این پروژه به صورت کانونی تصویب شد، بچه های کانون موظف به کمک هستن 

 . 

. 

علت اینکه این دکترین به ذهنم رسید، شدت گرفتن تب ساخت فیلم بود 

البت خودم هم در این تب شریکم 

و با درک واقعیت ماهیت فیلم ساختن رفاقتی، به این نتیجه رسیدم... 

فیلم های دلیاری و بذرپاچ هم در راهن 

با این فکر دیگه بچه ها نباید به این فکر باشن که برای ساخت فیلمشون نیاز به رای گیری دارن (البت مگر نیاز به پول کلان داشته باشن) 

از طرفی هم نباید بچه های کانون رو ملزم به کمک بدونن... 

این به نظرم یه راهکار بینابین برای راحتی کار کارگردان ها و البت عدم الزام اضافی به اعضای کانونه 

کلا باید به سمتی بریم که یه سری وظیفه رو به صورت تکلیف عضویت برای اعضای کانون به دست بیاریم  

البت قطعا در این مورد هم استثنائی وجود داره 

به طور مثال اگه بهرام توکلی بخواد تو کانون ما یه فیلم کوتاه بسازه، به نظر من چنان جوشش کانونی در کمک به این پروژه به وجود میاد که کار قطعی از صورت شخصی خارج میشه

شکور - مسئول اساسنامه