پارادوکس منطقی...

وقتی آدم سرش شلوغه یهو خانم ترابی رو میبینه که تک و تنها میره تو امور فرهنگی، بعد میفهمه که رفته برای پیگیری تهران 1500 و بعدش که از امورفرهنگی خارج میشه، خانم عسگری رو میبینه که تک و تنها داره روی دیوار پوسترای کارگاه طراحیشو میچسبونه، میاد کانون میبینه که خانم جهانی پور داره یه اتاق جدید برای کانون میسازه و بعدش میبینه مجید داره دنبال تالاری غیر مولوی برای اکران کوین می گرده، احساس خوب و بدی بهش دست میده

احساس خوب از اینکه، بچه های جدید دارن کار میکنن، هستن و ادامه میدن

احساس بد از اینکه باید رفت...

.

.

چند وقت بیشتر نمونده و بعدش باید رفت

.

.

امیدوارم کانون جایی باشه برای بزرگ شدن.

شکور