فربد و پست-به-جایِ-پاسخِ-نظر یا "آقا این قضیه‌ی فربد چی شد؟"

سلام 

شکوریِ زندگی-در-حالِ-تحول، نظری ذیلِ نظرِ نیمه-معترضِ من داده بودن، که در راستایِ هرچه"پابلیک‌"تر اظهارکردنِ پاسخم به حضرتِ ایشان، تصمیم گرفتم پُستَن منتشرِش کنم. 

در ادامه، هم، توضیح می‌دم که گذاشتنِ این پستی که همین الآن دارید می‌خونید، گناه محسوب می‌شه یا نه؛ مشروع است یا نه، ملعون هست یا نه... 

بله، نظرِ من و متنِ نظرِ پاسخیِ شکوری رو عینَن ارجاع می‌دم، که زحمتِ منصفانِ عالَمِ کانونِ فیلم رو کمترِ کرده باشم: 

http://filmclub-sbu.blogsky.com/Comments.bs?PostID=1089 

واقعیت اینه که حق با شکوری یه.
اما توضیحاتی لازمه، که بیشترش رو واسه خودِ شکوری تلفنَن گفتم: 

1. من انقدر ذهنم و میلَم برایِ نوشتن مُغرض و زیاد بود که، ناخودآگاهَن دلم نخواست قاعده‌یِ منطقی‌ای که هر کسی - چه داعیِ منطقی بودن باشه چه حتی نه - رعایت نمی‌کنه رو، بهش توجه کنم. 

2. اونقدر نهادینه و معرفت نشده بود برام این که "نظری ذیلِ پستی مربوط به فعالیت گذاشتن، به منزله‌یِ/به مثابه‌یِ/مصداقی از دروبلاگ‌اعلام‌کردن ئه". نشده بود. 

3. تاکید بر موردِ 1. 

اما شکوری همچنان - هندونه‌تَن یا خلوصِ نیَتَن یا هرآنچه‌خواننده‌حقیقت‌پندارد - به نظرم فوق‌العاده است، و در-اینجا محق. 

"الجمعُ اولی من النفی"؛ به عنوانِ یه توجهِ منطقیِ خفن: 

"وقتی جمعِ دو گزاره قابلِ تصور و صحیح است، صحیح بودنِ نفیِ هر کدام، در مرتبه‌یِ بعدی قرار می‌گیرد." 

از شکوری می‌شه چیز یاد گرفت. شکوری رو دوستِ خودم می‌دونم؛ هوپ‌فولی سُ داز هی. 

بگذریم. 

قرار بر این شد که من پست اگر بذارم و می‌ذارم، تا قبلِ احرازِ حضوریَت در نهادِ تصمیم‌گیری، شکوری ذیلِ هر پست - با رنگِ قرمز؟ - عنوان کنه که مسئولَن نمی‌دونه که فربد اجازه داره این پست رو بذاره یا نه. و دیگه از این به بعد من با وجدانِ خودم طرف نیستم؛ به جاش، در این مورد، با مسئولِ زندگی-در-حالِ-تحولِ وبلاگ. 

آرزویِ موفقیتِ من براش؛ آرزویِ روزهایِ خوبِ سالِ‌نویی برای شما. 

آرزویِ خاصی برایِ خودم ندارم: اندازه‌یِ کافی خوش‌بختم؛ بقیه‌شَم بی‌آرزو دست‌یافتنی‌یه.