دیالوگ های ماندگار ۲ (ایرانی)

مرد اگه خیلی مرد باشه، خدا بهش پسر نمیده

(زن ناخدا خطاب به ناخدا، که پسر نداره)

(ناخدا خورشید، ناصر تقوایی)

- یه آب بزن به صورتت، تند نرو، فکرم نکن

- آب میزنم به صورتم، تندم نمیرم، فکرم که... نمیشه نکرد

(مرسدس، مسعود کیمیایی)

- دفعه ی آخر گفتم، دفعه ی آخره که میگم؛ دفه ی دیگه نفس نداری...

(اعتراض، مسعود کیمیایی)

- این روزا مردونگی خیلی کم شده، آخه همه شو تو قبضه کردی...

(قیصر، مسعود کیمیایی)

- مرد باید گریه کردن هم بلد باشه

- از کجا معلوم که ما بلد نیستیم؟!

(سرب، مسعود کیمیایی)

- یه نفس گرگ می ارزه به زندگی صدتا شغال...

(رئیس، مسعود کیمیایی)

- تا نفس آخرم، تا آخر نفسم، مدیون تو هستم

(جرم، مسعود کیمیایی)

- خونمون اینجایی بود که الان اتوبانه...دوتا اتاق بیشتر نداشت...کوچیک بود... ولی بود...

(سلطان، مسعود کیمیایی)

- اون اصلا می دونه تو پسرشی؟

- من که می دونم اون پدرمه...

(جدایی نادر از سیمین، اصغر فرهادی)

- به داداشت بگو ما انقده مرد هستیم که سهم نامردا رو هم بدیم...این چاقو رو هم بده بهش تو زندون باهاش خیار پوست بکنه...جا گذاشته بود تو پشت ما...

(دشنه، فریدون گله)

عمو عطار

(تایپ: بابا شکور)