مورد عجیب درباره ی الی

نقدی از مسعود  فراستی درمورد درباره ی  الی فیلمی  از  کارگردان  بزرگ  ایران اقای فرهادی .... دلیاری

درباره الی فیلم خوبی نیست. فیلم متوسطی است و پرمدعا. صحنه کنار دریا و غرق شدن پسر بچه و دوربین روی دست خوب از آب درآمده. لوکیشن خانه کنار دریا درست انتخاب شده. اصل ایده تبدیل خوشگذرانی به فاجعه خوب است. اما نه یک راست و نه خوب اجرا شده. نصفه نیمه است. فیلم‏ساز ما نمی‏تواند تا ته برود. بحران را به اوج نمی­رساند و فاجعه نمی­آفریند؛ تا نزدیکی‏هایش می­رود اما باز می­ماند. دعواهای زن و شوهری­اش لق است. به بحران نمی­رسد. این مشکل و نگاه در «چهارشنبه سوری» هم بود. این با ادا حل نمی‏شود و با فرم. با زندگی کردن شاید.

آدم‏هایش بین تیپ و شخصیت معلق‏اند و به هیچ کدامشان خوب رسیده نشده تا به شخصیت تبدیل شوند. مگر کسی مثل "سپیده".

فیلم تعلیق ندارد. دلهره و شوک دارد. تعلیق متعلق به جهان مدرن است- و استادش هیچکاک است. در تعلیق تماشاگر همه چیز را می‌داند اما «چگونگی»،‌ مسأله‏اش است و نه «خبر». دریا که می‌بایستی مدام اضطراب آور باشد، دکوراتیو است. بچه­ها هم دکورند. دقت کنید به غرق شدن آرش و نجات یافتنش که به سرعت ول می‌شود. گویی بچه‌ها فقط برای این صحنه‌اند. غرق شدن یا نشدن الی نیز جدی نیست، چرا که الی شناسانده نمی‌شود. بادبادک‌بازی‌اش نیز دکوراتیو است. و فرم بازی. رفتن یا نرفتنش نیز.

آدم‌های الی مدرن نیستند و بین مدرنیزم و سنت اسیرند و منفعل. برخوردشان را با مسأله نامزد الی بیاد بیاورید، که سنتی است نه مدرن؛ و بدجوری سطحی‌اند و خاله زنک و قرکمری. نه تنهایند، نه در "اسارت تقدیر" و نه... خرده‏بورژوازی‌های نیمه مرفه علاف‌اند.

"درباره الی" حرف بزرگتر از دهانش می‌زند که نه فرمش و نه جهان‌بینی فیلمسازش هنوز اجازه به زدنش را نمی‌دهد. همین‌طوری کسی آنتونیونی، که هیچ، کیسلوفسکی که هم نمی‌شود- که فیلمساز درجه یکی نیست. تاریخ می‌خواهد و جغرافیا و... .