دومین پست خانم حنانی...

توی روزنامه خوندم که بالاخره فیلم "شیرین" عباس کیارستمی توی سینما آزادی به صورت تک سئانس از هفته ی گذشته اکران شده! توی سایت سینما آزادی هیچ اثری از این فیلم توی لیست فیلم های در حال اکرانش ندیدم!اما توی اخبار سایت سینما آزادی عنوان شده بود که برنامه آینده ی این سینما هستش.
لینک: http://www.cinema-azadi.com/?p=nwd&nid=20
بنابراین نمیدونم که این فیلم هنوز اکران نشده و خبر روزنامه دقیق نبوده یا اینکه اکران شده و سایت به روز نیست.
باتوجه به اینکه"شیرین" تا به حال تو ایران اکران نشده بوده بعید میدونم تعداد زیادی دیده باشنش.خودم هم این فیلم رو کاملا اتفاقی و قاچاقی دیدم.در هر حال دوست دارم یه ذره راجع به این فیلم بنویسم که دیدنش یکی از عجیب ترین تجربه های فیلم دیدنم بوده
قبلش هم باید بگم من اصلا از طرفداران یا مخالفان کیا رستمی نیستم چون ازش خیلی فیلم ندیدم.پس راجع به سبک کاراش کاملا ممتنعم
این فیلم رو هم وقتی داشتم تماشا میکردم اصلا نمیدونستم مال کیارستیمه.
برای اینکه بدونید ممکنه شما این فیلم رو اندازه ی من دوست داشته باشین یا نه هم میگم که مهمترین عنصر برای دوست داشتن یک فیلم از نظر من "قصه داشتن" هست و این فیلم فیلمیه که قصه داره!و قصه اش رو با زبون کلیشه ای بیان نمیکنه هرچند که خود قصه شاید یکی از تکراری ترین قصه های ادبیات ما باشه: قصه‌ی شیرین و فرهاد یا همون خسرو و شیرین
باید بگم خود فیلم درحقیقت هیچ غافلگیری بزرگی نداره که شما الان از لو رفتنش بترسین!!!ولی اگه دوست دارین با ذهن سفید سفید فیلم رو تماشا کنین باید هشدار بدم از اینجا به بعد پستم خطر لو رفتن فیلم وجود داره!
این فیلم، دو عنصری که همیشه عادت کردیم همراه هم ببینیمشون رو از هم جدا کرده یعنی :صدا و تصویر!
صدایی که تمام طول فیلم میشنویم صدای جمعی از دوبلورهای حرفه ای صدا و سیما است که دارن نمایشنامه ی شیرین و فرهاد رو اجرا می کنن.بنابراین انگار دارین یه نمایش رادیویی می شنوین
اما تمام چیزی که در طول فیلم می بینین تصاویر متعدد از صورت 113 تا از بازیگران حرفه ای زن سینمای ایرانه که توی یه سالن سینما نشستن و بدون هیچ حرفی دارن به پرده ی سینمایی(که ما نمی بینیمش و در حقیقت در حال پخش فیلم فرهاد و شیرینیه که ما تنها صداشو می شنویم)نگاه میکنن و متناسب با صدای نمایش شیرین و فرهاد (که ما فقط می شنویم اش) این بازیگران داخل سالن ری اکشن نشون میدن(میترسن،گریه می کنن،لبخند میزنن، چشماشونو با حرکت فرضی بازیگران فرضی! نمایش شیرین حرکت میدن و ...)در حقیقت انگار دوربین فیلم‌برداری همون پرده ی سینماست که تماشاگران داخل سالن دارن بهش نگاه میکنن و متناسب با جریان فیلم بهش واکنش نشون میدن(خب واقعا امیدوارم توصیفم یه جورایی گیج کننده تر نشده باشه)
با توجه به اینکه من خودم یکی از طرفدارای پر و پا قرص نمایش های رادیویی ام قسمت "صدا"ی فیلم برام حظ کافی رو به همراه داشت!چه چیزی لذت بخش تر از شنیدن قصه شیرین و فرهاد با صدای یه عالمه دوبلور خوب؟
اما در مورد تصویر هم نمیتونم چیزی کمتر از این بگم.موقع تماشای فیلم من مطمئن بودم بازیگران داخل سالن سینما حتما داشتن فیلمی رو میدیدن که ما فقط صداشو می شنویم.منظورم اینه که ری اکشن ها و حرکات چشماشون اینقدر دقیقه که آدم مطمئن میشه کیارستمی چنین فیلمی رو براشون به نمایش گذاشته و از واکنش های طبیعیشون فیلم گرفته اما بعدا توی نقدها خوندم که اصلا فیلم شیرین و فرهادی در کار نبوده و کیارستمی بازیگرا رو تک تک نشونده جلوی دوربین و ازشون خواسته که فلان ری اکشن رو انجام بدن بعدش هم اینا رو به تناسب قصه کنار هم گذاشته! و جالب تر از اون این که هیچ کدوم از بازیگرا نمیدونستن کیارستمی میخواد با این تصاویر چه کار کنه!
توی نقدها سوالات زیادی بود.اینکه چرا فقط بازیگرای زن؟اون هم این همه!چرا فقط کلوزآپ؟چرا ژولیت بینوش بین این همه بازیگر ایرانی؟!چرا استفاده از دوبلور(در حالی که کیارستمی اینقدر مخالفشونه؟) چرا قصه ی شیرین و فرهاد؟اصلا چرا اینقدر "زنونه"؟! و خیلی سوالای دیگه!من فارغ از همه ی این سوال ها این فیلم رو بخاطر ساختار شدیدا نو و ضد کلیشه اش واقعا دوست داشتم اما نقدهای مخالف هم خیلی خوندم راجع بهش!واسه همین نمیتونم با قاطعیت همه رو به دیدنش توصیه کنم ولی اگر هنوز این فیلم رو ندیدین و دنبال یک تجربه ی نو هستید شاید بد نباشه یه سر به سینما آزادی بزنین
لینک تصویری از فیلم: http://www.cinetmag.com/Photo/Article/Shirin_01_615139.jpg
http://www.cinscreen.com/album/yxkb1319190107.jpg
سارا حنانی