آب به جوی بازگشته...

نزدیک به ساعت 9 شب تماسی با من گرفته شد که از ناراحتی پست زیر رو برای وبلاگ نوشتم:

یکی از کسایی که سر یه حبه قند واقعا مرام گذاشت برامون، آقای ملک نیا ، آپاراتچیمون بودن که نه تنها چند بار وقتی که آقای هاکوب داشتن تعمیر آپارات رو انجام میدادن اومدن سر زدن، بلکه حتی دوتا بوبین هم از یکی کرایه کردن و کار ما رو راه انداختن

مرد بسیار خوش اخلاق و خوب...حتی خودشون با ماشین خودشون اومدن بوبین ها رو بردن

از روز اکران دارم حرص و جوش این رو میخورم که پولشون پرداخت بشه

متاسفانه با اینکه من تاحالا چندین بار از امور فرهنگی خواهش کردم که سریعتر با ایشون تماس بگیرن، نکنه که یه وقت از این بدقول تر بشیم، امشب یهو با تماسی از آقای ملک نیا مواجه شدم که فقط یه جمله از ایشون، عرق شرم بر پیشونی من جاری کرد:

«میگن آدم خرش که از پل گذشت دیگه تمومه!!!»

و من مفهوم این رو میدونستم...

هنوز تماسی گرفته نشده...صرفا یه تماس با ایشون میتونست جلوی این احساس بد رو در من بگیره...

آیا از امامان ما نبودن که میگفتن حتی نذارید عرق کارگر خشک بشه و سریعا تصویه حساب کنید؟

شکور شرمگین به خاطر کم کاری امور فرهنگی

ولی داستان به اینجا ختم نشد

من به آقای ملک نیا گفتم که فردا صبح تماس میگیرم و صب با استرس و ناراحتی پاشدم اومدم امور فرهنگی و ناراحتیم رو با خانم برزگر مطرح کردم

نکته ی مهمی که وجود داره اینه که نه تنها خانم برزگر انتقاد من به این تاخیر رو پذیرفتن بلکه به درخواست من، با آقای ملک نیا تماس گرفتن و علاوه بر تلاش بر مبری کردن من و کانون فیلم از این تاخیر، به ایشون گفتن که همه ی مسئولیت این مشکل بر دوش امور فرهنگی یا فراموشکاری خودشون بوده 

ایشون شماره حساب آقای ملک نیا رو گرفتن و گفتن که ایشالا همین امروز واریز میشه...

حرکت خانم برزگر به شدت زیبا بود طوری که به خودشون هم گفتم که توقع این ری اکشن مثبت رو نداشتم...

آفرین...

شکور قسمتی از ناراحتی اش مرتفع شده...