بودن یا نبودن ... دیگه مسأله ای نیست...

عباس شکوری!!!

تمام لحظات با تو بودن برام خاطره است...

چه در درون کانون و چه در برون اون...

هدف بودن با تو بود...

حالا که قراره بری...اصلا ناراحت نیستم...

یعنی دیگه ناراحت نیستم...

چون میدونم بازم میبینمت...

و هم میدونم میری پی یه عالمه کارای خفن تر و مهم تر و سرنوشت سازترتر...

از خدا میخام توی ساختن بقیه ی زندگیت مثه ساختن کانون پشتت باشه...

و ایشالا خیلی بیشتر از پیش موفقیت نصیبت کنه...

بابت کانون هم خیالت راحت...

اول به خدا بسپارش بعد هم به این همه عشقِ فیلم و عشقِ کانون و عشقِ شکور...

باور کن اگه تا حالا جایی کم کاری ای در قبال کانون کردم یا اگه به شکل فیزیکی کمرنگ بودم...

 علت بی اهمیتی به کانون نبوده...

فقط به این دلیل بوده که

میدونستم یه عباس شکوری هست که

همه چیزو راست و ریس میکنه

و کلی

صفا و

وفا و

محیط و

بشیر و

فینی و

زِینی و

نعیم و

سلیم و

تقوی و

مشَدی و

محمد نژاد و

کلی کانونی نژادِ دیگه (اگه کسی از قلم افتاده شرمنده)

کنارت هستن که کاری لنگ نمومه

***درست مثه اعضای یه پیکر***

حالا که قراره بری

جای اون عضو از پیکر خالی میمونه

اما کارِ اون عضو رو

بقیه ی اعضا با هم به دوش میکشن

و نمیذارن پیکره ی کانون از کار بیفته

واسه همین

بهت اطمینان میدم و

قول میدم وبلاگ رو چک کنم

قول میدم اطلاع رسانِ خوبی باشم

قول میدم به دکترین هات پای بند باشم

قول میدم هدفم رشد کانون و منافع اون باشه

و قول میدم تا جایی که میتونم جلوی دو دستگی ها رو بگیرم.

و تا آخرین نفس راهت را ادامه خواهیم دااااااااد، ای شکور!

فرامرزیِِِِِِِِِ ادامه دهنده

ملقب به زوم بک