همه حامی، ما هم حامی!!!

به نام خالق هستی بخش

همه حامی، ما هم حامی!!!

کلاً خوبی بعضی چیزها در مخفی بودنشان است و زیبایی بعضی دیگر در آشکار بودنشان!

عده ای می خواهند مخفی باشند، عده ای هم می خواهند در آشکارا باشند. در این بین یک دسته دیگر هستند که می خواهند نگویند که آشکارا چیستند، در لفافه و سخنان زیبا و بی طرف حرف می زنند ولی در حقیقت می خواهند بگویند چیستند. این دسته سوم دسته جالبی هستند، "بی طرف های با طرف".

اینکه در اصطلاح "من نظرم نزدیکِ کیست." یا "چه کسی را صلاح می دانم". امری است منطقی ، روشن و آشکار که هر کس با این جهت دهی می تواند ادعا کند که تلاش خود را در برگزاری انتخاباتی سالم، انجام داده است.

شاید در میان این مدعیان کانون دوست، حق پرست ، طرفدار عدالت و زیرآبی روندگان، یک نکته ی بسیار کوچک فراموش شده باشد. نکته ای که شاید گره گشای بسیاری از این اتفاقات است. این نکته چیست؟

کانون فیلم و عکس دانشگاه شهید بهشتی، یک اتاق شش متر در سه متر نیست، که بعضی ها با جدیت به دنبال تصاحبش هستند. کانون را این دیوارهای سفید با عکس کارگردانان سینمایی که بر رویش هستند هم نمی سازد. کانون فیلم و عکس مجموعه هزاران قانون و سخت افزار هم نیست!

کانون فیلم و عکس را دانشجویانی که درونش هستند معنی می دهند نه این دیوارها.

 لطافت، صمیمیت و همکاری است که اسم کانون فیلم و عکس دانشگاه شهید بهشتی را از مرزهای این دانشگاه فراتر برده است نه دشمنی ها و کدورت ها. کانون مجموعه ای است از هزاران دل و قلب که اگر با هم بتپند و با هم یکدل باشند نامش جاودان خواهد ماند وگرنه، اگر تبدیل به مکانی شود برای آنهایی که می خواهند مطرح باشند و خودخواهی ها جای فداکاری ها را بگیرد، کانون فیلم وعکس دانشگاه شهید بهشتی تنها نامش می ماند و بعد از مدتی هیچ از آن نخواهد ماند.

من کیستم؟

من علی محیط. دانشجوی سال آخر کارشناسی ارشد، گرایش فناوری اطلاعات – معماری سازمانی.

این که چه کرده ام، بماند.

 اگر من رو می شناسید، که هیچ.

 اگر نمی شناسید، از آنهایی که می شناسند بپرسید.

 و اگر پرسنده ای پیدا نکردید می توانید در دیوارها و نوشته های کانون دنبالم بگردید. من به عنوان کسی که کانون را با دوستی ها شروع کردم، عشق ورزیدم و  شب و روز عمرم را در کانون گذراندم و کانون را پایگاه رسیدن به ذوق ها، امید ها و احساساتم می دانم و اینکه برایم بسیار مهم است که عمر این موجود زنده ای که الان آنرا به نام "کانون فیلم وعکس" می شناسیم، پایدار بماند و همیشگی شود و مرز وجودیش از زمانش به یادها راه یابد از یک چیز اعلام بیزاری و از چیزی دیگر اعلام حمایت می کنم:

1-       از هر کس که کانون را محل خودخواهی ها، تخریب چهره ی دوستان و دشمنی ها می کند، اعلام بیزاری می کنم و برای هر کس که اینگونه فکر می کند آرزو می کنم که ارزش کانون برایش آشکارتر شود.

و

2-       از هر کسی که دروغ نگفت و بیهوده مسائل را بزرگ نکرد و مانند یک دانشجو (نه مانند یک  دبیرستانی)، کانون فیلم و عکس را محفلی برای آموختنِ "درست زندگی کردن" دانست و تلاشش را برای یک انتخابات بدون کدورت ها، سو تفاهم ها و دشمنی ها به کار بست، اعلام حمایت می کنم، و او را انسانی بزرگ می پندارم که همکاری در کنارش برایم افتخار است.

برای اینکه الکی خود را بی طرف نخوانم، یا با تلفن زدن به دیگران؛ جاسوسی ، ستون پنجم بازی و ... در نیاورم، در اینجا اعلام حمایتم از کسی که احساس می کنم با دبیر شدنش موجب کاهش سوءتفاهم ها و ایجاد دوستی ها در کانون می شود یعنی، محمد فرامرزی را اعلام می کنم. چرا که اعتقاد دارم دبیر وظیفه اش داشتن کارنامه درخشان و پُز تبلیغاتی نیست(به­ به ، چه­ چه لازم نیست دنبالش باشد و اینکه بگوید من با همه خوبم هم لازم نیست.) ، بلکه وظیفه اش ایجاد همبستگی در محفلی است که دانشجویان یک دانشگاه از رشته های مختلف با یکدیگر کار کنند.

و آغاز هر کار فرهنگی را داشتن اخلاق و فرهنگ همکاری می دانم از این رو به جای به تصویر کشیدن افتخارات پیشینم، به تصویر کشیدن بزرگی خودم و نشان دادن اینکه چه ها می کنم و شعار عدالت محوری سر دهم، اعلام می کنم که دوستی، صمیمیت و درست کار کردن لطف و ارزشش از هزاران پست، مقام و جبران کمبود ها بیشتر است و هر کس، چه موافق رای من و چه مخالف آن، اگر این نکته را رعایت نمی کند من با او مخالف، و هرکس که تلاشش رسیدن به کانونی متحدتر و بزرگ تر و سرشار از صمیمیت است را موافق خود می دانم و دستش را می فشارم و مانند یک همکار گرامی و حتی یک دوست در کنارش قرار می گیرم.

به امید روزی که همه یک دل، یک زبان و پشتِ سره هم باشیم نه در جلوی هم...

والسلام

علی محیط