نظر مسعود فراستی راجع به برخی از فیلمهای امسال

ابد و یک روز پرغوغاترین فیلم امسال است و فریب کارترین شان. در پس ظاهر پرطمطراق و غلط انداز رئالیستی – ناتورالیستی اش، باطن سیاه و مسموم فیلمفارسی لانه دارد.

 دوربین روی دست پرتکان و ریتم تند فیلم برای دیدن نیست؛ توهم آن است و برای کورشدن. فیلم خاک به چشم مان می پاشد تا درست نبینیم و با وراجی ها و متلک های بی امانش مانع شنیدن می شود.

اعتیاد، فلاکت و تباهی، آدم فروشی و خانه فروشی گویا سرنوشت محتوم این خانه – سگدونی – است.

جمله پسر بزرگ و رئیس خانه (معادی) شعار و پیام اصلی فیلم است: «هرکس از این خانه نرود سگ است. هرکس برود و برگردد از سگ کمتر است». آیا «خانه» استعاره وطن نیست و اهالی اش، مردم وطن؟ شرم بر این نگاه. 

نظر مسعود فراستی در مورد بهترین فیلم فجر امسال

مسعود فراستی مثل سال گذشته جشنواره امسال رو هم سفارشی و دولتی و بدون ایده و حتی غیر سینمایی توصیف کرد . حتی فیلم های بحث برانگیزی رو مثل شیار 143 , ماهی و گربه , محمد , رخ دیوانه , عصر یخبندان , اعترافات ذهن خطرناک من , روباه , ... رو بسیار بد میدونه . ولی سال گذشته یه استثنا قایل شد و فیلم عصبانی نیستم رو نسبت به سینمای ایران خوب برشمرد . امسال هم به گفته خودش ما فقط یک فیلم خوب در فجر داشتیم :

در دنیای تو ساعت چند است .

یک فیلم کوچک عاشقانه , یک عشق یک طرفه ولی باورپذیر و دوست داشتنی .

در هجمه این همه تنش و عصبیت، بزهکاری، خیانت و فساد و خل‌بازی فیلم‌های این جشنواره، در دنیای تو...، غنیمتی است کمیاب که به کل از این جشنواره و سینمای مریضش جدا می‌ایستد و چه خوب.

تنها فیلم جشنواره است که وقتی از سینما بیرون می‌آییم  - بویژه که باران هم نم‌نم می‌بارد– حالمان خوب می‌شود و حس نرم انسانی‌ای داریم. این، اولین فیلم نوستالژیک  زنده – نه مرده - عاشقانه سینمای پس از انقلاب است که اصلا بد نیست. می‌توانست بهتر باشد. کمی قصه کم دارد: قصه حمید، قصه علی و فرهاد و...

یادآوری‌هایش، گاهی مخدوش است و معلوم نیست خاطره از نگاه کیست.

فیلم زمان ندارد. می‌توانست متعلق به 20سال پیش باشد یا 20سال آینده. این، خوب نیست. هر چه زمان‌مندتر و مکان‌مندتر، بهتر و ملموس‌تر.

خانه، کوچه و خیابان از کار در آمده‌اند؛ بازار رشت اما گاهی توریستی شده.

بازی مصفا، خیلی خوب است و اندازه. حاتمی هم به فیلم می‌خورد.

پایان فیلم درست است و متناسب؛ بدون اداهای رایج. تدوین خوب نیست و بعضی حرکت‌های دوربین.

موسیقی اما خوب است و دل انگیز که به فیلم و فضای نوستالژیک آن می‌آید. چه ترکیب خوبی از موسیقی کلاسیک با محلی و چه ترانه قشنگی در آخر فیلم. آفرین به کریستف رضاعی.

کوتاه از دو فیلم

با درود

تا اینجا دو فیلم در جشنواره فجر دیدم «اعترافات...» و «مرگ ماهی». دیدم بد نیست اگر نظرم رو در وبلاگ قرار بدم تا شاید باریکه‌ نوری باشه برای کسایی که در روزهای آتی قصد دیدن این فیلم‌ها رو دارن:

کیارستمی در بوته نقد / نوشته ای از صالح نجفی

توجه : قسمتی از این نوشته توسط خودم حذف شده .  این مطلب در بر گیرنده انتقادات منتقدان ایرانی به کیارستمی است 

در سال ۱۹۹۷، عباس کیارستمی برای فیلم «طعم گیلاس» در پنجاهمین فستیوال بین‌المللی فیلم کن موفق به دریافت جایزه نخل طلا شد.

چ از نگاه فراستی

صحبت های فراستی درمورد متروپل و...

حرفای فراستی در مورد متروپول رو کاملا حدس می زدم. ولی کسی می دونه دومین فیلمی که فراستی بهش توپیده چیه؟:

مسعود فراستی در روزنامه اعتماد نوشت: چگونه می‌شود فیلم‌هایی به این پرت و پلایی ساخت. فیلم‌هایی که به سختی می‌شود یک ربع شان را هم تحمل کرد. فیلم‌هایی که اکثرا حتی بد هم نیستند. کاش بد بودند. فیلم‌هایی که نه تلخ‌اند نه شیرین نه حتی گس. مزه‌یی ندارند.

 

به هر کس که گذشته اصغر فرهادی رو دیده ... / محمد گلخندان

مسئول ارتباطات اینترنتی هستم!
از نویسنده این پست آقای گلخندان خواستم که در خصوص الفاظ به کاربرده در پستشون تجدید نظر کنن اما به تغییر بیشتر از یک واژه رضایت ندادن در همین راستا کانون فیلم و عکس نسبت به الفاظ توهین آمیز به کاربرده شده در این پست مسئولیتی رو برعهده نداره.

ویرایش شده در 2بهمن 21:05 توسط محسن قدکساز (عکس اضافه شد.)

به قول مسعود فراستی (گذشته) اصلا فیلم نیست , حداکثر یک تمرین دیالوگ نویسیه .
صحبت های فرهادی در مورد فیلمش رو خوندم , بیشتر در مورد مطالعات فرهنگیِ فیلمش گفته بود , نمی خام صحبت های فرهادی در مورد مطالعات فرهنگی رو اینجا کپی کنم چون اصلا ارزش خواندن ندارند ولی در همین حد می گم که اگر میشل فوکو زنده بود و صحبت های فرهادی رو گوش می داد قطعا با فلسفه خداحافظی میکرد و میدان را به استاد فرهادی کبیر (به قول پاچه خوارش حسین مهکام ) می سپرد .
برای فهمیدن اینکه این فیلم بد است نیازی به خواندن نقد و نظر کسی نیست , ولی اگر دوست دارید میتوانید نقد گذشته را در وبسایت مسعود فراستی و همچنین وبلاگش بخوانید . پیشنهاد میکنم که نگاهی هم به نامه حسین مهکام ( بی سواد نامبر وان این روزهای مملکت ما که دست در همه چیز دارد به جز ادب ! ) بیاندازید . ( این نامه در همان وبلاگ فراستی موجود است . )
www.massoudfarassati.com
frasati.blogfa.com