کانون فیلم و عکس دانشگاه شهید بهشتی
کانون فیلم و عکس دانشگاه شهید بهشتی

کانون فیلم و عکس دانشگاه شهید بهشتی

Footnote

در ادامه ی بررسی آثار برنده جایزه بهترین فیلم‌نامه جشنواره کن


فیلم ریتم قابل تحملی دارد. نمیتوان منکر وجود  سکانس های بی ربط و بلاتکلیف در فیلم شد اما برخی سکانس ها مانند جلسه ای که درآن دانشمند پسر را از اشتباه منشی آگاه میکنند قابل اعتنا و بازنگری است. اتاقی چنان کوچک و آدم های به ظاهر بزرگ که هیچ جایی برای ورود شخص جدید وجود ندارد. جابجایی مضحک صندلی ها و مواجهه ی جدی دانشمند پسر و رئیس شورا جالب است. برترین سکانس فیلم لحظات مصاحبه ی دانشمند پدر و بدگویی از پسرش است در حالیکه پسر همزمان در حال نوشتن تقدیرنامه  برای  پدر است. بک اسپیس های معنا دار پسر نقطه ی قوتی مثال زدنی در کل فیلم است. گوشی کاملا نمادین دانشمند پدر که کاملا نشانگر شخصیت ناشنوای اوست، و  دست دادن  با مقامات خیالی اهدا کننده ی جایزه که سزای اوست، همگی از نمادسازی های دست و پا دار قصه است.

نظرات 0 + ارسال نظر
برای نمایش آواتار خود در این وبلاگ در سایت Gravatar.com ثبت نام کنید. (راهنما)
ایمیل شما بعد از ثبت نمایش داده نخواهد شد