دکترین:آیا وقت آن نرسیده که دوره تحکم اکثریت آغاز شود؟/آخرین راهکار: دیکتاتوری اکثریت

یک روز بیشتر از جلسه ی بحث در مورد عملکرد پشت مشهدی نمی گذرد که نمیدانم بگویم «طرفداران» یا «مریدان» یا «هم فکران» یا «مدافعان حقوق بشر» یا «نمایندگان یونسکو» یا... به پا خاسته اند که: «ایهاالناس، این است پیرهن خونی عثمان!!» از نگاه من استدلال و بحث کافی است. کیلومترها از وظیفه ی توضیح عبور کرده ایم. حتی بدون چنین جلسه ی مفصلی هم بسیاری از انتقادات مطرح شده، مورد تایید اکثریت نهاد تصمیم گیری کانون قرار می گرفت. به نظر می رسد، برگزاری جلسه و ایجاد حق دفاع شفاهی برای مشهدی بعضی از دوستان را به سوء استفاده ی جدیدی از آزادی بیان قانونی کانون، ترغیب کرده و برای آنان مسیر جدیدی به مقصد ترکستانبه وجود آورده است!

موضوع، دیگر «امکان یا عدم امکان اقناع متخلفین اساسنامه، مخالفین سیستم دموکراسی کانون، ناآگاهان از اتفاقات رخ داده و همچنین آنان که در جهل مرکب قرار دارند» نیست. از نگاه من داستان، داستان صحبت کردن با «دیوار» است.

اکثریت بسیار بالای نهاد تصمیم گیری، دیروز، با اطلاع رسانی قبلی و ایجاد امکان حضور همگان، پس از چند بار لغو جلسه توسط پشت مشهدی، و با به وجود آوردن فرصت دفاع او، در یک جلسه ی مفصل سه ساعته، نسبت به مشهدی، با اغماض بسیار، رای به «سلب حق مدیریت مشهدی به علت عدم التزام به اساسنامه و حتی تعهدات توافق شده ی خود او» دادند. ولی حتی رای اکثریت «بسیار بالا» هم نمی تواند مانع از اظهارات حقوق بشری و دلسوزانه ی عجیب و غریب و توصیفات رومانتیک غیرواقع از وضعیت موجود کانون توسط دوستان شود.

در وضعیت موجود نه دیگر راهکار «مطاع بودن امر بزرگتر» که چراغعلی از آن طرفداری می کرد موثر است نه «اقناع با استدلال» که من همیشه طرفدارش بودم.ازین به بعد از نگاه بنده، تا مدتی می بایست به پائین ترین سطح دموکراسی که مهندس عابدین زاده (زینل) در گذشته به اجرایی کردنش بسیار توصیه می کرد تمسک جست. یعنی زین پس نسبت به اقلیت مخالفین و متخلفینی که دست از استدلال بر می دارند یا توان آن را ندارند و صرفاً چشم بسته و با زبانی الکن، این و آن را متهم به نقض حقوق بشر! می کنند، راهکار، صرفاً تحکّم اکثریت باشد و در این راستا سیاست کانون می بایست تا مدتی به«سطحی ترین حد دموکراسی» تقلیل یابد و آن هم این است که «هر آنچه اکثریت می گویند، به اقلیت تحمیل خواهد شد.»

به این شکل در حال حاضر انرژی ای که کاملاً بیهوده، صرف اقناع دوستان می شود می تواند صرف فعالیت های عینی کانون گردد. به شخصه در حال حاضر این راهکار را برای جلوگیری از هدررفت انرژی اعضای کانون، مناسب تر می دانم حتی اگر منجر به آزردگی خاطر برخی دوستان گردد.

شکور