کانون فیلم و عکس دانشگاه شهید بهشتی
کانون فیلم و عکس دانشگاه شهید بهشتی

کانون فیلم و عکس دانشگاه شهید بهشتی

یک فیلم و نصفی

  در ابتدا جا داره از شانس خودم، کائنات و دیگر دست اندرکاران تشکر کنم که فیلم هایی که دوست داشتم ببینم به قرعه ام افتاد. 



 

یک. خداحافظی طولانی - مؤتمن
از اونجایی که بلیط های من به فاصله ی یک ساعت از هم بودن، من فیلم اول رو نصفه دیدم. و خب باید بگم تو یک ساعت اول اتفاق خاصی نیافتاد جز جرقه هایی برای خیانت، نشانه هایی مثل شکستن آینه و قاب عکس ماهرو و ...
موسیقی عجیبی داشت؛ مجموعه ای از زهی ها و بادی ها که به نظر من روی فیلم ننشسته بود.
پوستر فیلم با این طراحی قدیمی مناسب و به حال و هوای فیلم نزدیک بود.
درست اینه که نظری راجع به فیلم ندم ولی شخصا برای اکران پیشنهاد نمی کنم؛ اتفاق بدیعی درش ندیدم.

دو. اعترافات ذهن خطرناک من - سیدی
فیلم بهتری بود و من رو تا آخرش نشوند. ایده ی اصلی رو در ممنتو نولان دیده بودیم؛ همون روایت معکوس و خطی. نمیشه گفت بی عیب بود ولی در نهایت کارگردان به ترکیب مقبولی رسیده بود. 
شروع و پایان بندی خوب. به نظرم جا داشت حتی قصه شاخ و برگ بیشتری داشته باشه.
پوستر فیلم هم به نظر من خوبه. از شکل تکراری و متداول کله ها فاصله گرفته و گردش چشم مناسبی داره.
در نهایت که این فیلم رو گزینه مناسبی برای اکران میدونم چون فیلم قابل بحثیه؛ البته اگه خود بحث اصلی فیلم که مواد مخدر باشه مشکل محسوب نشه.

* فکر می کنم از قسمت خارج از مسابقه محمد(ص) مجیدی و پدر آن دیگریِ صمدی ارزش دیدن داشته باشن. ظاهراً آخرین فیلم صمدی برگرفته از رمانی به همین نام از پرینوش صنیعی است.

نظرات 8 + ارسال نظر
شکور سه‌شنبه 14 بهمن 1393 ساعت 23:59

آفرین که اولین چراغ (نه اون چراغ البت) این جور پست های این سال رو روشن کردید.

شکورم

پرنیان فلاح چهارشنبه 15 بهمن 1393 ساعت 14:03

بسیار عالی، ممنون که درباره شون گفتی.

زرگر چهارشنبه 15 بهمن 1393 ساعت 17:50

فیلم موتمن بد نبود ، سعید آقاخانی خیلی خوب، فیلمبرداری و کارگردانی واقعا خوب. موسیقی بد به نظرم. حیف که فیلم نامش دو سه جا لنگید ... و متاسفانه فیلم پایان نداشت
حیف شد. در کل بد نبود.
خیانت نبود قضیش ، اصل مطلب رو پاشدید رفتید.

موافقم موسیقیش روی اعصاب بود! ویولونی می زد که تا مغز استخوان می رفت... ولی دیدنش خالی از لطف نیست
شهسواریان

شهسواریان چهارشنبه 15 بهمن 1393 ساعت 18:13

اما چیزی که در فیلم خداحافظی طولانی برام جالب بود اینه که تونسته بود با کمترین دیالوگ و با استفاده از تصاویر یه سری از مفاهیم رو برسونه ... مثل خیلی از فیلم ها نیست که با گوش دادن هم میشه دنبال کرد. خوبی کارهای موتمن اینه که امضای خاصی داره . دیالوگ های کارشده ای هم داشت، توی کلاسش می گفت من به بازیگرام میگم زیاد از حرکات دست استفاده نکنن و همین باعث شده بود که طبیعی تر جلوه کنه بازی هاشون.

با امضای خاص داشتن موافقم ، چیزایی که سر کلاس میگفت رو قشنگ رعایت میکنه خودش
زرگرم

حق طلب چهارشنبه 15 بهمن 1393 ساعت 22:58

چه پست خوبی.افرین

محمدمهدی رسولی پنج‌شنبه 16 بهمن 1393 ساعت 07:46

بعضی فیلم ها ادعا ندارن . . . نمی خان دنیا و جهان بینی و ایدئولوژی ملت رو تغییر بدن.میان حرف شون رو می زنن و می رن
اینا فیلمای خوبین
با شرافت هستن
به نظرم تا حدودی البته نه خیلی زیاد فیلم خداحافظی طولانی از همین دست فیلمها بود . . .

عطار جمعه 17 بهمن 1393 ساعت 13:43

پی نوشت یکشنبه 19 بهمن 1393 ساعت 20:55

بنده امروز که آخر فیلم "خداحافظی طولانی" رو از دوستان پرسیدم، نظرم تا حدی برگشت...
در واقع باید بگم ظاهراً جزو فیلم های بی سر و ته این روزگار نیست و بنده با رفتن، نتیجه رو از دست دادم. البته همچنان "اعترافات..." رو گزینه بهتری میدونم.

طلاکوب

برای نمایش آواتار خود در این وبلاگ در سایت Gravatar.com ثبت نام کنید. (راهنما)
ایمیل شما بعد از ثبت نمایش داده نخواهد شد