نیاز به حافظه و همفکریتون داریم

عرض شود که خلاصه شو بگم که یکی از دوستان نیاز به معرفی چند سکانس از فیلم های ایرانی با موقعیتی با این دو ویژگی داره: 

1) یکم آن­که سکانس مربوطه مشتمل بر رابطه ­ای بین والد و کودک باشد خواه رابطه­ ی مادر با کودک و خواه رابطه­ ی پدر با کودک. دامنه­ ی سنّی کودک نیز چندان متغیّر مهمی نیست و می­ تواند از نوزادی تا دبیرستان را شامل گردد.

2) دوم آن­که طیّ سکانس مربوطه شاهد تجلّی یکی از شش هیجان پایه (یعنی: غم؛ شادی؛ ترس؛ خشم؛ نفرت؛ تعجّب) در والد یا کودک باشیم. که البته اگر فاعل و مالک این تجربه ­ی هیجانی کودک باشد، مناسب­تر است. در عین حال هیچ محدودیتی در این قسمت وجود ندارد.

دوستان اگه ممکنه لطف کنن به حافظه شون فشار بیارن، و اگه فشار جواب داد!، فیلم ها و سکانس های خاص اون فیلم ها که همچین موقعیتی رو داره در نظرات این پست بنویسن.

متن مفصل ایمیل دوستمون آقای ذبیح زاده رو هم می تونید در ادامه ی مطلب بخونید هرچند لپ مطلب همان است که عرض شد.

شکور 

 

دوستان عزیز

با سلام و احترام

ذبیح­زاده هستم، دانشجوی دوره­ی دکتری رشته­ی روا­شناسی بالینی دانشگاه شهید بهشتی. ­به­رغم علاقه­ی وافرم به دیدن فیلم­های سینمایی، از حافظه­ی چندان خوبی در این زمینه برخوردار نیستم. به عنوان بخشی از موضوع پایان­نامه­ام لازم بود تا از این حافظه استمداد بطلبم و برای ساخت یک ابزار آزمایشگاهی، به جستجوی سکانس­هایی در فیلم­های سینمایی و تلویزیونی ایرانی بپردازم. قبل از تشریح مبسوط آن­چه به آن نیازمندم، توضیح این نکته را الزامی می­بینم که ایده­ی مطرح کردن این موضوع در این فضای دوستانه را مرهون لطف و مساعدت آقای شکوری عزیز هستم. و امّا آن­چه به آن نیازمندم:

انسان­ها در هر فرهنگی طیّ وقایع روزمره و در اثنای اتّفاقات خرد و درشت روزان و شبان زندگی خویش، با برخی موقعیّت­های بیرونی و درونی مواجه می­گردند که این اتّفاقات منجر به تبلور و تجربه­ی برخی حالت­های فیزیولوژیک     می­شود که از آن­ها ذیل عنوان «هیجان» یاد می­کنیم. همچون تجربه­ی هیجان «شادی» پس از ملاقات دوستی که مدّت­ها او را ندیده­ایم و صرفاً بر اثر یک تصادف، در مسیر خانه­ی خود او را می­بینیم. یا تجربه­ی هیجان «غم» پس از یک شکست تحصیلی یا از دست دادن چیزی که به آن دلبستگی داشته­ایم. این­ها تنها مصادیق و نمونه­های کوچکی از      جلوه­های مختلف هیجانی ست که هر انسانی در زندگی روزمرّه­ی خویش  طیف گسترده­ای از آن­ها را به انحاء مختلف و در شدّت­های گونه­گون تجربه می­کند. پژوهش­هایی که از دیرباز در قلمرو علوم روان­شناختی صورت پذیرفته، داعیه­ی آن را دارد که به­رغم وجود تجارب هیجانی مختلف در برش­های جغرافیایی و فرهنگ­های گونه­گون، شش هیجان پایه وجود دارد که در تمامی فرهنگ­ها مشابه و مشترک در نظر گرفته می­شود، که عبارتند از:

غم؛ شادی؛ ترس؛ خشم؛ نفرت؛ تعجّب

در فیلم­های سینمایی و تلویزیونی نیز بسیاری از سکانس­ها حاوی بروز یکی از این هیجانات پایه می­باشند. چنان­چه حافظه­ام به درستی یاری کند به عنوان نمونه می­توانم به فیلم «میم مثل مادر» اشاره کنم. سکانسی که مادر یک کودک معلول، بر بالین او حاضر می­شود. با توجّه به وضعیّت جسمانی بد کودک و قرار گرفتنش در حالتی شبیه احتضار، مادر به شدّت دستپاچه شده و کودک را در آغوش می­گیرد تا ... . در این سکانس کوتاه شاهد تجربه­ی هیجان «غم» در مادر هستیم (البته اگر درست گفته باشم). نکته­ی مهمی که در این سکانس وجود دارد و برای پیشبرد کار علمی من بسیار مهم است، وجود یک والد و یک کودک از یک­سو و وجود یک تجربه­ی هیجانی مانند «هیجان غم» از دیگرسو ست. و یا بسیاری از سکانس­هایی که مادری کودکش را در آغوش می­گیرد و سبب تجربه­ی هیجان شادی می­گردد.

باری، من طیّ این مرحله از کار خود و برای تکمیل ابزار آزمایشگاهی مربوطه­ام، به شدّت نیازمند برش­ها و   سکانس­هایی در فیلم­های ایرانی هستم (سکانس­هایی حداکثر یک دقیقه­ای) که دو ویژگی عمده­ی ذیل را دارا باشند:

1) یکم آن­که سکانس مربوطه مشتمل بر رابطه­ای بین والد و کودک باشد خواه رابطه­ی مادر با کودک و خواه رابطه­ی پدر با کودک. دامنه­ی سنّی کودک نیز چندان متغیّر مهمی نیست و می­تواند از نوزادی تا دبیرستان را شامل گردد.

2) دوم آن­که طیّ سکانس مربوطه شاهد تجلّی یکی از شش هیجان پایه (یعنی: غم؛ شادی؛ ترس؛ خشم؛ نفرت؛ تعجّب) در والد یا کودک باشیم. که البته اگر فاعل و مالک این تجربه­ی هیجانی کودک باشد، مناسب­تر است. در عین حال هیچ محدودیتی در این قسمت وجود ندارد.

با توجّه به آن­چه گفته شد، از دوستان عزیزم خواهشمندم تا از حافظه­ی سینمایی خود کمک گرفته و چنان­چه فیلم و سکانس خاصّی از یک فیلم در ارتباط با موضوع مطرح شده به ذهن­شان متبادر شد، بنده را مطلع گردانند. به­رغم ناتوانی­ام در یافتن این سکانس­ها، به یاری و مساعدت شما دوستان عزیز امیداورم.

پیشاپیش از وقتی که به این موضوع اختصاص دادید، بینهایت سپاسگزارم.