بارتون فینک/ مردی عادی(a common man)

جمله ای که از سکانس های اول فیلم ذهنم رو به خودش درگیر کرد و تا آخر هم به همون جمله فکر میکردم : 

وقتی برگشتی اون مرد عادی هنوز همین جاست.

   

ویرایش دسته بندی توسط نویسنده در 23:49 5/5/1393

 

فیلم بارتون فینک محصول سال 1991 آمریکا توسط برادران کوئن نوشته شده و جوئن کوئن اون رو ساخته.

جوایز مهم : برنده ی جوایز بهترین بازیگر نقش اول مرد و بهترین کارگردانی و نخل طلا از جشنواره ی کن

بازیگران : جان تورتورو (در نقش بارتون فینک) , جان گودمن (در نقش چارلی مدوز) , جودی دیویس (در نقش آدری تیلور)

فیلم بارتون فینک دارای دو شخصیت محوری ست یکی خود بارتون فینک و دیگری چارلی (مونت دیوانه) .

بارتون نویسنده ای نیویورکیست که در شهر خودش مورد ستایش منتقدان قرار گرفته و با وسوسه در آمدی بیشتر به لس آنجلس (هالیوود) میره و مدیر کمپانی به او سفارش فیلمنامه ای از یک کشتی گیر رو میده .

چیزی که در ابتدای فیلم توجه من رو به خودش جلب کرد ارزش "آدم عادی بودن" در نظر بارتون بود . بارتون میخواست یک آدم عادی باشه و برای آدم های عادی کار کنه اما تقریبا در آخرین سکانس های فیلم در سکانس مجلس رقص وقتی نویسنده بودن کم ارزش شمرده میشه و بارتون میخواد از این حرفه طرفداری کنه میگه :"من به آدم های عادی خدمت میکنم." 

نویسندگان سعی در نشون دادن دنیایی پر از تزلزل , دروغ , دورویی و نسبی بودن واقعیت در جریان ها رو دارن و یک شخصیت ایده آل گرا رو با این شرایط روبرو میکنند.

دیوار هتلی که بارتون در اون سکونت داره و چرک و کثافت هایی که زیر لایه ی کاغذ دیواری های اون وجود داره همون حس دنیایی متزلزل , منفور و دورو که نویسنده قصد داره به اون اشاره کنه رو به ما میده .

فیلم ابهام هایی رو تا آخر حفظ میکنه ."چارلی(مونت) بیماری روانی‌ست که دقیقاً نمی‌توان به دلیل دوستی‌اش با بارتون پی برد. ایا صرفاً نیاز به هم‌کلام و هم‌صحبت داشته؟ ایا از صداقت بارتون خوشش آمده؟ آیا می‌خواهد واقعیت تلخ دنیا را به بارتون نشان دهد؟

 طرف دیگر هم اودری قرار دارد؛ تنها شخصیت زن واقعی داستان که به شکل جذابی مرموز و نیرنگ‌باز است.کوئن‌ها به‌زیبایی نسبی بودن را در داستان این زن و wp نشان می‌دهند. آیا واقعا این زن، نویسنده‌ی واقعی کتاب‌های نویسنده‌ی مورد علاقه‌ی بارتون بوده یا این صرفا چیزی‌ست که بارتون تمایل دارد باور کند؟ آیا اشکی که در پیک نیک  برای wp می‌ریزد واقعی است یا تنها ترفندی است برای ایجاد رابطه با بارتون؟ و... "*

اوج داستان وقتیه که بارتون , شخصیتی متضاد آنچه که اون درمورد چارلی(تنها دوست او در لس آنجلس) میشناخت رو از پلیس ها میشنوه . اتفاقی که بعد از هفته ها قادر نبودن بارتون در نوشتن نمایشنامه ای خوب در مورد کشتی گیر به اون ایده نوشتن و شروع کردن فیلمنامه رو میده.

بارتون بعد از آشنایی با شخصیت واقعی چارلی شاید بهتر متوجه میشه که شناخت و نظر اون درمورد آدم های عادی تفکر و ایده ی اشتباهی بوده . آدم های عادی هم درگیری های فکری و دنیای عمیقی دارن .و ابدا به ایده آل های بارتون اهمیت نمیدن.

"اما تا آخر هم بارتون فینک آرمان‌گرا قدرت مواجهه و رویارویی با واقعیات تلخ دنیای واقعی را ندارد و تنها راهی که برایش باقی مانده این است که به تخیلش پناه ببرد و در دنیای ساخته‌ی ذهنش زندگی کند. و چه کارکرد زیبایی پیدا می‌کند آن قاب عکس درون اتاق که پیش تر هم توجه بارتون را چندباری به خود جلب کرده بود. چه جزییات زیبایی دارد سکانس پایانی که دنیای ایده‌آل و آرمانی بارتون است. بارتون به همراه دختری زیبا در کنار ساحل دریا و به دور از اجتماع دورو و دروغ‌گو و واقعیت‌های تلخ پیرامونش .

آن‌جاکه دختر دو سؤال از بارتون درمورد جعبه می‌پرسد (بارتون جعبه را باز نمی‌کند به خاطر این‌که از واقعیت‌های تلخ خسته شده و ترجیح می‌دهد آن‌ها درون همان جعبه و پنهان بمانند ولی آن را با خود به همراه دارد تا این واقعیت‌های تلخ پنهانی را فراموش نکند) جواب بارتون «نمی‌دانم» است؛ بالاخره بارتون نسبیت را پذیرفته. در واقع هیچ چیز ثابت و پایداری وجود ندارد جز عدم ثبات و پایداری .

و قاب آخر و پرنده‌ای که بر فراز آب‌ها اوج می‌گیرد و بلافاصله سقوط می‌کند به‌زیبایی سقوط یک آرمان‌گرای بلندپرواز را نشان می‌دهد. "*

*نقدی که در وبلاگ آدم برفی ها خوندم .

پ.ن: این فیلم تو آرشیو کانون هست و یک فیلم عالیه دیدنش رو از دست ندید