نترسید، کاندیدا شوید - این یک اعلام کاندیداتوری نیست

عضویت در شورای مرکز افتخاری که ندارد، همه‌ش هم دردسر است، هدف هم که خدمت به خلق و دانشجوست، پس دلیلی ندارد که بر سر این قدرت بی‌قدرتی جنگ و دعوا به وجود بیاید. حالا نکته‌ای که خواستم عارض باشم خدمتتان:

اوّلن، قدرت باید جریان داشته باشد. این نهاد دانشجویی نیاز دارد که آدم‌های جدید به خود ببیند. پویاییِ این نهاد به این نیست که عباس شکوری و محمد فرامرزی و امیر حیدری بخواهند شورای مرکزی را تشکیل بدهند. حتمن اعضای کم تجربه‌تری هستند که می‌توانند این قدرت بی‌قدرتی را دست بگیرند و همزمان از تجربیاتِ باتجربه‌ها بهره ببرند و کانون را یک نهاد پویا از همه نظر (نه فقط از نظر فعالیت) نشان دهند.

دوّمن و سوّمن، انتخاب افراد یاد شده و شاید تا حدودی عطارپور در شورای مرکزی، حالتی استبدادی و صنفی به کانون می‌دهد. منظورم از استبدادی این نیست که این‌ افراد از کانون سوء استفاده می‌کنند یا شایستگی ندارند یا هرچه، منظور این است که کسی که از بیرون کانون را رصد می‌کند نباید پیش خودش فکر کند که این ها فقط همین آدم‌ها را دارند که هر سال بیاورند و بقیه ‌نگاه می‌کنند، یا ممکن است اصلن فکر کنند بقیه‌ای وجود ندارد. باید زمینه برای این که دیگران هم خودشان را نشان دهند باز باشد.

چهارمن، اگر شورای مرکزی را آدم‌های جدید تشکیل ندهند، وابستگی کانون روز به روز به افراد یاد شده بیشتر خواهد شد و با ترک کانون توسط هر کدام از آن ها مشکلات روی سر ما خواهد بارید. باید افراد جدید وارد عمل شوند و قدرت و مؤکدّن تجربه را از این افراد بگیرند.

 کمی تغییر ساختاری و انتقال قدرت بی‌قدرتی حتمن میتواند به رُشد کانون کمک کند. من از همه دوستان میخواهم که ترس یا هر چیزی که باعث می‌شود به کاندیداتوری فکر نکنند را کنار بگذارند و هر چه سریع تر اقدام کنند.