صورتجلسه ای از یک گردهمایی (15 آبان)

اللهم اکتب جلساتنا فی الوبلاک و احفظنا من النسیان

جلسه با تعداد بسیار کمی از اعضای قدیمی (من و خانم ها باباگلی و شاهتوری) و با تاخیری 10 دقیقه ای شروع شد. از اعضای تازه نفس هم

خانم ها جهانی پور و دوستشون ندا علی پور

و آقایان شالیکار

پارسا

فاضلی

موسوی و دوستش

ارشادی

و یه دوست جدید دیگه (فامیلیشو پرسیدم ها باز یادم رفت)

و در ادامه پس از تاخیری چند،

صفایی

عطارپور

تقوی

و شکوری

هم به جمع اضافه شدند.

این اولین جلسه ای بود که من مدیر جلسه شدم (خودتون ببینید درشروع چه قحطی رجالی بوده که همه قبول کردن من مدیر جلسه شم) خدا رو شکر که جلسه ی سختی هم نبود.

چیزی که در این جلسه خیلی اهمیت داشت، این بود که آیا اعضای حاضر در جلسه حق تصمیم گیری درباره مطلبی رو دارن یا خیر؟

این نکته ای بود که شکوری در آغاز صحبت هاش بهش اشاره کرد و گفت با توجه به اینکه از پیش هم ذکر شده که تصمیم گیری ها فقط در روز های دوشنبه هست (و بعدا در یک دوشنبه، سه شنبه رو هم به مشروعیت رسوندیم) بنابراین جای بحث داره که آیا ما این حق رو داریم امروز تصمیم گیری ای انجام بدیم. که در نهایت با صحبت هایی که انجام شد نتیجه این شد که در این جلسه درباره هر مطلبی که بحث میشه اگه تصمیمی گرفته شد، مصوبه در یک جلسه ی رسمی و مشروع مطرح شه و اگر مشکلی نبود سریعا مشروعیت بدیم بهش.

موضوع بعد این بود که قرار شد از این به بعد (البته پس از تصویب مجدد در یک جلسه ی رسمی) رای گیری در وبلاگ با شرایط زیر مشروع باشه؛

1-مواردی مجاز به رای گیری اند که در حد فاصل دو جلسه ی متوالی احتیاج به تصمیم گیریِ نهاد تصمیم گیری دارند و در دسته ی موقعیت های اضطراری قرار میگیرند، مثل امور مربوط به یک پروژه یا سِمت، که باید تا پیش از جلسه ی بعد، درباره اش تصمیم گیری شود. در این موارد اگر فوریتِ پیش آمده نیاز به اقدامی سریعتر از مدت زمان یک رای گیریه وبلاگی (حداقل 48 ساعت) داشته باشد، مدیر اجرایی یا مسئول سمت، میتواند بدون رای گیری در وبلاگ اما با رای گیریِ تلفنی (در صورت امکان و در حد توان) تصمیم گیری کند. طبیعی است که شخص باید بتواند فوریت و اضطراری بودن موقعیت را در مقابل پرسش نهاد اثبات کند.

2- موارد دیگر در صورتی که قبلا در جلسه مطرح شده باشند و بحث های اولیه درباره ی موضوع انجام شده باشد میتوانند در وبلاگ به رای گذاشته شوند. مثل اساسنامه که به گفته ی عباس شکوری به تصویب رسوندنِ بند بندِ اون زمان زیادی میخاد و با این شرایط حجم بحث ها میتونه در جلسه و وبلاگ تقسیم شه و در نهایت طی چند روز رای گیری شه.

چند نکته:

-          در مورد مدت زمان رای گیری در وبلاگ یه صحبت هایی شد که نتیجه این بود؛ رای گیری حداقل باید طی 2 روز (48 ساعت) انجام بشه. بنابراین وقتی قرار باشه مثلا درباره ی اتفاقی که قراره روز قبل از جلسه بیفته تصمیمی گرفته بشه ، پست مربوط به اون باید از 2 روز قبل از اتفاق گذاشته بشه و به رای برسه.

-          همونطور که میدونید، مدیر اجرایی در موارد جزیی (مواردی که کانون را دچار مشکلات ساختاری و مشکلات فراکانونی نکنه مثلا در نوع تزیینات در یک پروژه یا چگونگی تبلیغات و... ) میتونه همه ی تصمیمات رو خودش بگیره و نباید به رای گیری بذاره. اما باید همیشه آماده ی جواب دادن به سوال «چرا و به چه حقی؟» باشه. بنابراین مواردی که دربند 1 اومد مربوط به مسائلی است که در آن مدیر، ملزم به نه تنها صرفِ مشورت بلکه رای گیری است.

-          بازم میگم که این 2 بند، در جلسه با موافقت اکثریت روبرو شد اما باز هم تا زمانیکه در یک جلسه ی رسمی تصویب نشن مشروعیت ندارن.

در ادامه با پیش کشیدن موضوع حق رای توسط ارشادی، خانم مردیها دوباره یادآور شد که هرچی زودتر باید یه کار اساسی کنیم.

شکوری گفت تا قبل از یه حبه قند خیلی درگیر این مسئله بوده اما یه حبه قند نذاشته تکمیلش کنه.

حتی گفت به نظر من بعضی مواردی که درباره یه حبه قند تو جلسات مطرح میشد، فقط جنبه اطلاع رسانی داشتن و جای این چیزا صرفا باید در وبلاگ باشه تا وقت جلسات گرفته نشه. و دوست داشت این پیشنهادش رو بعدا به رای بذاره.

شکوری همچنین از علت تاخیرش گفت. وی در یک اطلاع رسانی ساده ابراز کرد که تاخیر پیش آمده به علت پی گیری کارهای جناب ملک نیا و بوبین های باقی مانده بوده است و بس.

لطفا کم و کسری ها رو بگید.

فرامرز بن کاتب الرجانی